Nieprzeczytane posty

Re: Sudety - Potrzebujesz porady zapytaj eksperta

2
Witam, Chciałabym w przyszłym roku wybrać się na kilka dni w Sudety - i spróbować wrócić do podbijania szczytów... czego nie robiłam już od kilku dobrych lat. Do tej pory najczęściej jeździłam w Pieniny i w Tatry. Moje pytanie brzmi: gdzie najlepiej szukać zakwaterowania w okolicach Gór Stołowych (do jakiej miejscowości się wybrać), aby móc wybrać się w trasę po Błędnych Skałach i podbić Szczeliniec Wielki. Byłam już kiedyś w Górach Stołowych (jako dziecko) i kojarzą mi się z fantastycznymi labiryntami.

Re: Sudety - Potrzebujesz porady zapytaj eksperta

6
Przepraszam, że tak długo się nie odzywałem, ale ostatnio rzadko zaglądałem na stronę. Otrzymałem mail i chyba dorze odczytałem, że wzywany jestem do udzielenia odpowiedzi na ten post.
Odpowiadam:
W literaturze i na mapach drugim szczytem po Śnieżce "bywają" Luční hora i Studniční hora na oba wierzchołki nie prowadzi żaden szlak jest to teren czskiego parku narodowego (Krkonošský národní park) z tego co wiem czesi podobnie jak nasi pilnują i można dostać pokutę.
Z Równi pod Śnieżką można pójść niebieskim szlakiem, a póżniej czerwonym od Lucni boudy w kierunku Vyrovki póżniej mamy obie góry po dwuch stronach. Czas w zależności od kondycji i celu spaceru 30-60 min.
1. Obiekty:
Ruiny
Rennerova Bouda (Rennerbaude) została założona w 1797 roku przez braci Augusta i Ignacego Rennerovych. Na początku służyła do letniej hodowli około 40 sztuk bydła, jednak w 1880 roku obiekt został przebudowany do standardów normalnego schroniska - powstały dobrze wyposażone pokoje dla turystów, co oznaczało początek rywalizacji z nieodległą Luční boudą. W 1886 dobudowano werandę. Schronisko szybko się rozwijało. Na początku XX wieku Rennerova bouda kupiła od braci Bönischovych Luční boudę, co oznaczało koniec długoletniej rywalizacji, a początek ścisłej współpracy. Schronisko było sprawnie funkcjonującym obiektem aż do okupacji. Wtedy obiekt został przejęty przez oddział wojsk Czechosłowacji. Niestety, wycofujący się żołnierze spalili Rennerovą boudę i Luční boudę. Drugie schronisko zostało odbudowane w trakcie wojny na potrzeby Wermachtu. Jednak dla Rennerovej boudy oznaczało to koniec istnienia... Dziś przy szlaku widać niewielkie pozostałości po schronisku i tablicę o nim informującą.

Luční hora - Pomnik ofiar gór
Pomnik ofiar gór na Lučnej horze przypomina o złej sławie, jaką z powodu częstych mgieł, nagłych zmian pogody i burz śnieżnych cieszy się ten obszar Karkonoszy. Na przełęczy między Lučną horą a Studničną horą z życiem pożegnało się wielu ludzi, którzy tu zamarzli.
Stara i uczęszczana droga ze schroniska Luční bouda do Vrchlabí usiana jest pomnikami i krzyżami przypominającymi górskie tragedie. Kapliczka niedaleko schroniska Luční bouda - wyremontowana w 1957 roku - to nie tylko pomnik postawiony ofiarom gór, ale ostrzeżenie przed zdradliwością i kapryśnością górskiej pogody.

Lucni bouda
Lucni bouda jest nie tylko największym i najstarszym schroniskiem górskim w Karkonoszach ale ma też najwyżej położoną restaurację na wysokości 1410 m n.p.m.
Wiesenbaude, Stara Czeska lub Stara Rennerowa bouda, tak się w przeszłości nazywała najstarsza chata na grzebieniu Karkonosz / Lucni bouda. Znajduje się na skrzyżowaniu kilku starych szlaków na wysokości 1410 m.n.p.m. blisko granicy z Polską, na środku unikatowej Białej Łąki a przede wszytkim przy najbardziej znanej ścieżce śląskiej. Ta była od końca 15 wieku ważnym łącznikiem powstających po obu stronach gór - polskiej i czeskiej - ośrodków górskich. Wykorzystywana była również przez turystów podczas wędrówek po Karkonoszach a zwłaszcza przy wejściach na Śnieżkę. Na Lucni boudzie został nawet przymocowany dzwon, który budził nocujących, żeby nie przegapili wyjątkowego wschodu słońca na Śnieżce. Wybudowanie kolejki na naszą najwyższą góre spowodowało zmniejszenie ilości turystów.

Opinie dotyczące powstania Lucni boudy są różne. Według opowieści, których korzenie sięgają aż do okresu sporów granicznych przed wojną trzydziestoletnią, została ona założona przez jedego z dwóch synów hrabiego, który znalazł tutaj schronienie przed swoim silniejszym bratem podczas sporu o spadek. Pod małym daszkiem z gałęzi czekał słaby i chory na śmierć. Tu znalazł go brat, który zlitował się nad jego losem i zawiózł go do bezpiecznego miejsca w dolinie. Na miejscu gdzie znalazł brata, zbudował drewnianą chatę, która miała być wypoczynkiem dla podróżujących i jednocześnie pomnikem pogodzenia się obu braci. Druga wersja mówi, że chatę założyło młode małżeństwo należące do cerkwi czeskich braci, które musiało ukryć sie w górach przed prześladowaniem z powodu swojej wiary. Ale to są tylko legendy.

Podczas remontu w 1869 roku został znaleziony młyński kamień z wygrawerowaną datą 1623, przez co wcześniejsza data powstania Lucni boudy - 1625 - została przesunięte o pare lat do tyłu. Dzisiejsze dowody ale wskazują, że Lucni bouda musiała powstać już w drugiej połowie 15 wieku.
Lucni bouda od założenia do roku 1938

Lucni bouda od założenia do roku 1938. Lucni bouda była znaczącym centrum gospodarstwa górskiego ze 100 hektarami pastwisk i łąk, dziesiątkami sztuk bydła i kóz. Stada pasły się latem na pastwiskach Białej i Czortowej łące razem z bydłem z Rennerovy oraz Scharfovy boudy. Na szerokich karkonoskich błoniach zbierano również siano, na którym na strychach nocowali turyści. Lucni bouda słyneła również ze swoich produktów rolniczych, zwłaszcza z górskiego sera ziołowego.
W ciągu swojej 400 letniej historii Lucni bouda uległa wielu zmianom. Od swojego powstania aż do roku 1857 należała do sławnej rodziny Rennerów.
Po pożarze w 1695 roku Lucni bouda została przebudowana i w 1809 roku dobudowano także tzw. Letni Domek. Około 1830 roku znajdował się tutaj tajny warsztat gdzie fałszowano pieniądze. W roku 1857 chatę przejął Vaclav Hollman od swojego teścia, który w 1875 roku ją w znaczący sposób poszerzył dla potrzeb ruchu turystycznego. Od 1868 roku wykorzystywano prąd z Bialej Łaby i za pomocą koła wodnego napędzano różny sprzęt. W 1876 roku Lucni boudę nabył obrońca natury Krystof Haering, który prowadził tutaj obserwacje meteorologiczne. Z piećdziesiątych lat 19 wieku pochodzi także księga, w której zapisywano badania naukowe przyrodników, którą na Lucni boudzie założyła pani botanik Josefina Kablikova. Lucni bouda została nie tylko ulubionym miejsce pobytu i spotkań przyrodników, ale z chęcią przyjeżdżali tutaj liczni artyści i pisarze między innymi Karel Hynek Macha, Vitezslav Halek, Quido Manes itp. Od 1886 roku aż do 1945 roku Lucni bouda należała do braci Bonschow, którzy kupili również Scharfową boudę, gdzie hodowano bydło i zbudowana została piekarnia. W 1914 roku bracia przebudowali Lucni boudę na najwiekszą boudę Karkonosz ze 100 pokojami.

2 października 1938 roku po konferencji w Monachium Lucni bouda uległa zniszczeniu w wyniku pożaru w czasie wycofywania się armii czeskiej z granicy. Według czeskiej strony ogień wznieciły oddziały niemieckie, które przejęły boudę. Niemcy na odwrót twierdzili, że bouda spłonęła podczas wycofywania się armii czeskiej z terenów przygranicznych. Ta wersja została uznana za oficjalną i właściciele Wilem i Wincenzz Bonsch dostali odszkodowanie w wysokości 1 560 00 marek niemieckich (13 milionów koron czeskich). Strategiczne położenie Lucni boudy zadecydowało o natychmiastowym remoncie i odbudowaniu obiektu. Projekt budowy dla właścicieli sporządził znany architekt, inżynier Ludwig Stiegler z Berlina, który także prowadził całą budowę. Wszystkie zachowane plany znajdują się w Archiwum Rejonowym w Vrchlabi.

Prace remontowe zaczęły się jeszcze w 1938 roku, zapewniano zastępczą dostawę wody pitnej z pobliskego źródła, w mniejszym budynku zainstaowano również ogrzewanie centralne. W październiku tego samego roku zostało wybudowane prowizoryczne zadaszenie budynku, aby był on chroniony przed nadchodzącą zimą. Wkrótce wybudowano dom noclegowy i kuchnie dla personelu oraz robotników. Po odejściu niemieckich robotników na front na budowie pracowali francuzi, rosjanie i czesi.

Budowa była dumą Rzeszy Niemieckiej i jej zakończenie świętowano w całym kraju na wielkanoc 1940 roku. Na otwarcie przyjechał nawet funkcjonariusz nazistowski Konrad Henlein. Bouda była ponadstandardowo wyposażona dla turystów niemieckich i zapewniała im doskonałe warunki. Oprócz dobrze wyposażonych pokoi wybudowano również czytelnie, salę gier, serwis nart, pralnie i suszarnie, która przetrwała do dzisiaj. Wybudowano także część gospodarczą, gdzie znajdowała się stajnia dla bydła, rzeźnia, wędzarnia, chłodziarnia itp. Aż do końca wojny wykorzystywano Lucni boudę do ćwiczeń wehrmachtu, prowadzono tu kursy łączniczek lotnictwa niemieckiego i też tutaj przebywały Hitlerjugend. Ten okres został przerwany zakończeniem wojny i uwolnieniem boudy przez żolnierzy czeskich 15 maja 1945 roku.
Luční bouda po 1945 roku
Lucni bouda po 1945 roku. Po konfiskacji majątku niemickiego po zakończeniu 2 wojny światowej, Lucni boude prowadziło kilka róznych organizacji. Jedną z nich był też Czesko-Słowacki Związek Sportowy. W tym okresie przyjeżdżały setki dzieci na wycieczki szkolne i kursy narciarskie. Od Lucni boudy prowadził wtedy nawet mały wyciąg narciarski. W 1991 roku boudę nabył Klub czeskich turystów i organizował tu swoje akcje grupowe. Najsmutniejszy etap historii Lucni boudy to lata 2002-03, kiedy właścicielem była osoba prywatna i sytuacja się na tyle pogorszyła, że musiała zostać zamknięta na 2 lata. Zima, trudne warunki i brak odpowiednej opieki spowodowały, że się Lucni bouda znalazła w bardzo złym stanie.

W roku 2004 właścicielem zniszczonej chaty została spółka AEZZ, która stara się systematycznie przywrocić ten klejnot wszystkim miłośnikom gór. Nawiązując do dawnej sławy, odnawia tradycję a jednocześnie dostosowuje się do dzisiejszych wymagań ekologicznych. Oczyszczalnia ścieków, ekologiczny spoób nagrzewania, produkcja pieczywa domowego w tradycyjny sposób, to wszystko odpowiada wizji wlaścicieli jak żyć w tak wyjątkowej okolicy jak na terenach koło Lucni boudy.
bunkry

bunkry - fortyfikacje z lat 30-tych XX wieku, które Czechosłowacja budowała w Sudetach przy granicy z niemieckim Śląskiem, a które koniec końców, podobnie jak Linia Maginota, choć z niego innego względu, okazały się w praktyce niezbyt przydatne. Bunkry ciągną się aż na grzbiet Harrachowskich kamieni górujący nad Łabską Łąk

Problematyczne było zabezpieczenie drogi z Białej Łąki (Bílá louka) po przełęcz Luční sedlo. W zasięgu wzroku od schroniska Luční bouda, które wówczas stało bezpośrednio na granicy państwa miały powstać dwie linie lekkich bunkrów uzupełnione dwoma fortecami nazywanymi schronami zamykającymi. Jeden zaczęto budować blisko byłego schroniska Rennerova bouda a drugi w pobliżu Luční boudy w kierunku szczytu Studniční hora. Oba znane schroniska w czasie mobilizacji spłonęły, ponoć pomogli temu żołnierze czechosłowaccy. Odnowione zostało później ze środków Protektoratu Czech i Moraw tylko jedno - Luční bouda. Pod oba dwupiętrowe schrony z działem przeciwpancernym i czterema karabinami maszynowymi zdążyły prywatne firmy wykopać jedynie głębokie, widoczne do dnia dzisiejszego fundamenty.
Wokół przełęczy Luční sedlo prawie dokończyły tylko górną linię lekkich fortyfikacji tworzoną przez pięć "řopików". Praska firma inż. Kříža już 7 października 1937 roku otrzymała zamówienie na 17 obiektów lekkich umocnień na Białej Łące, ale z powodu jej nieporadności zdążono wybetonować zaledwie pięć ze wspomnianych 17 bunkrów. Była najgorszą firmą prac fortyfikacyjnych w Karkonoszach a oficerowie armii jej tempo pracy nazywali sabotażem. A przy tym dostawy materiału do budowy bunkrów armia zabezpieczała aż na miejsce pracy już od września 1937 r. wojskową kolejką linową.

Trasa polowej kolejki linowej wiodła od kapliczki w Pecy do doliny Obří důl, gdzie na łące przy dzisiejszej chałupie Sokoła stacja kątowa zmieniała jej kierunek przez dolinę Modrý důl na zbocze góry Studnicznej. Jej koniec i magazyn materiału był aż na górze Luční hora na wysokości 1500 m. Tutejsze bunkry są najwyżej i w najtrudniejszych warunkach klimatycznych położonymi obiektami wojskowymi w Europie środkowej. Wręcz trudno sobie tutaj wyobrazić służbę na przykład podczas burzy śnieżnej.

Pod koniec września bunkry i okopy obsadziła zmobilizowana Armia Czechosłowacka, ale już po siedmiu dniach 30 września 1938 r. nadszedł rozkaz wymuszony przez mocarstwa w Monachium o wycofaniu się w głąb kraju i przekazanie całego pasma umocnień Niemcom. Tego samego dnia robotnicy wybetonowali ostatni bunkier karkonoski przy szosie do Małej Upy. W czasie wojny miała armia niemiecka w nowym schronisku Luční bouda ośrodek szkoleniowy. Na zboczu góry Studniční żołnierze ćwiczyli się w zdobywaniu tutejszego bunkra. Pomimo długotrwałego ostrzeliwania i rozkruszony beton na wierzchu bunkier jest stale nieuszkodzony i nadający się do użytku. Był to jedyny obiekt umocnień w miejscowości Pec pod Śnieżką, który dostał się pod ostrzał nieprzyjaciela jakkolwiek w zupełnie innych okolicznościach. Więcej szczegółów znajdziecie w książce Radana Laška "Umocnienia w Karkonoszach", którą znajdziecie razem z książką wspomnień bezpośredniego uczestnika obrony odcinka Luční sedlo Franciszka Fary w Centrum Informacyjnym Veselý vylet.

pozdrawiam Janusz

Re: Sudety - Potrzebujesz porady zapytaj eksperta

8
Trochę dziwnie się czuję w roli "eksperta". Jestem przewodnikiem sudeckim i sądzę, że są ludzie w sudetach, którzy mogą być ekspertami w tej dziedzinie.
O książce tylko słyszałem, ponadto nie znam czeskiego.
Polecam artykół na stronie SKPS Wrocław napisany przez mojego instruktora z kursu Dudziaka Fortyfikacje w Górach Orlickich.
Dolny Śląsk jest pełen tajemnic,na ten temat jest w internecie, czasopismach i książkach chyba najwięcej w Polsce widomości, żeby zobaczyć jak wyglądał przed I czy II w.ś proponuję obejrzeć stronę

"hydral dolny śląsk".

http://dolny-slask.org.pl/

Książki można znależć na stronie "Nasze Sudety" http://www.naszesudety.pl/

Życzę przyjemnej lektury. O Dolnym Śląsku im więcej się czyta tym bardziej wciąga.

Najlepiej jednak połączyć czytanie z wycieczkami.
Pozdrawiam Janusz
ODPOWIEDZ

Wróć do „Polskie Góry”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 25 gości