https://youtu.be/F1lAhiok8a4
Nieprzeczytane posty
Re: Madiolan
32Polecam klasztor Santa Maria delle Grazie z 1498 roku, gdzie Ostatnia Wieczerza nadal urzeka swoją mocą i głębią przekazu. Leonardo szukał latami wśród mieszkańców miasta twarzy Judasza, a rezultat, jak dowiedziałem się od historyk sztuki Giorgio Vasari, był "samym wcieleniem zdrady i nieludzkości". Studiując mural o długości 28 stóp, zaczniecie dostrzegać wiele innych mistrzowskich akcentów Leonarda: apostołowie, ułożeni w trzyosobowych grupach I (znak Trójcy Świętej), są wyraźnie przygnębieni, podczas gdy Chrystus jest spokojny, niemal beatyfikowany; Judasz jest rzucany w cień.
Leonardo nie zastosował typowej dla fresków techniki nakładania farby olejnej na mokry tynk w celu stworzenia więzi; eksperymentował natomiast, mieszając swoje farby z temperą (żółtko jajka i ocet) i pracując na suchym tynku. Obraz zaczął się psuć, prawie natychmiast. Zastosował jednak kilka rekonstrukcji na przestrzeni wieków (z udaną 21-letnią rekonstrukcją zakończoną w 1999 r.), wystawienia na działanie żywiołów i zniszczeń poniesionych w czasie, gdy wojska Napoleona używały tych figur do ćwiczeń celu. Jeden z najsłynniejszych obrazów na świecie wciąż przywołuje cały dramat tego fatalnego momentu. Ostatnia wieczerza była jednym z wielu projektów, które Leonardo podjął w ciągu 17 lat spędzonych w Mediolanie pod patronatem księcia Ludwika "II Moro" Sforzy. Projektował on także kanały i wały przeciwpowodziowe na równinach otaczających miasto (niektóre z nich są używane do dziś). Zeszyt z pismami i rysunkami na tematy od broni do lotu, jest wystawiony w sąsiedniej Bibliotece Ambriosanie. Wiele z tych projektów ujrzało światło dzienne w Museo Nazionale della Scienza a technologia Leonardo da Vinci (w Narodowym Muzeum Nauki i Technologii), gdzie repliki samolotów, helikopterów, łodzi podwodnych i innych maszyn ukazują wyobraźnię jednego z największych geniuszy swojej epoki.
Więcej, nie tylko o Mediolanie ale i o całych Włoszech dowiecie się z poniższego tematu
Forum o Włoszech
Leonardo nie zastosował typowej dla fresków techniki nakładania farby olejnej na mokry tynk w celu stworzenia więzi; eksperymentował natomiast, mieszając swoje farby z temperą (żółtko jajka i ocet) i pracując na suchym tynku. Obraz zaczął się psuć, prawie natychmiast. Zastosował jednak kilka rekonstrukcji na przestrzeni wieków (z udaną 21-letnią rekonstrukcją zakończoną w 1999 r.), wystawienia na działanie żywiołów i zniszczeń poniesionych w czasie, gdy wojska Napoleona używały tych figur do ćwiczeń celu. Jeden z najsłynniejszych obrazów na świecie wciąż przywołuje cały dramat tego fatalnego momentu. Ostatnia wieczerza była jednym z wielu projektów, które Leonardo podjął w ciągu 17 lat spędzonych w Mediolanie pod patronatem księcia Ludwika "II Moro" Sforzy. Projektował on także kanały i wały przeciwpowodziowe na równinach otaczających miasto (niektóre z nich są używane do dziś). Zeszyt z pismami i rysunkami na tematy od broni do lotu, jest wystawiony w sąsiedniej Bibliotece Ambriosanie. Wiele z tych projektów ujrzało światło dzienne w Museo Nazionale della Scienza a technologia Leonardo da Vinci (w Narodowym Muzeum Nauki i Technologii), gdzie repliki samolotów, helikopterów, łodzi podwodnych i innych maszyn ukazują wyobraźnię jednego z największych geniuszy swojej epoki.
Więcej, nie tylko o Mediolanie ale i o całych Włoszech dowiecie się z poniższego tematu
Forum o Włoszech
