W sprawie autostopu od "guru" tego tematu:
Gorąco polecam wszystkim trampom, podróżnikom, autostopowiczom, wolnym duchom
nową książkę, która została przełożona na język polski. Jest to znakomity poradnik jazdy autostopem (a nawet… pociągostopem i statkostopem!) oraz super taniego podróżowania autorstwa
Antona Krotowa (ur. 1976 r.), legendarnego rosyjskiego podróżnika-autostopowicza, praktyka i teoretyka tzw. „wolnego podróżowania”. Krotow to autor ponad 40 książek o tematyce podróżniczej, założyciel i prezydent Akademii Wolnego Podróżowania oraz inicjator projektu „Dom Dla Wszystkich”. Jak dotąd przejechał autostopem około 750.000 kilometrów! Podróżował po całej Rosji i wszystkich krajach byłego ZSRR, odbył autostopowe eskapady m.in. do Iranu, Afganistanu, Indii, Sudanu, Etiopii, Angoli, Chin, Indonezji, Papui-Nowej Gwinei, Meksyku, a także na Filipiny i Madagaskar. Wikipedia o nim (po rosyjsku):
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1% ... 0%B8%D1%87
Książka nosi tytuł
Praktyka wolnego podróżowania. Jest to pierwsza i najbardziej znana pozycja Krotowa. Doczekała się kilkunastu wydań w Rosji oraz została przełożona na szereg języków, a jej łączny nakład wyniósł około 140.000 egzemplarzy. Uczy jak wędrować po całym świecie bez względu na grubość portfela, jak znajdować bezpłatny nocleg i jak żywić się tanim kosztem. Natchnęła już całe masy do wyruszenia w drogę autostopem. Jest na allegro za 8 zł. Skopiowane z allegro:
Fragment Przedmowy tłumacza:
„W 1996 roku Anton Krotow dotarł z Moskwy do Magadanu, w 1997 roku wyprawił się autostopem do Iranu, a rok później – do Indii. Potem przyszedł czas na Afrykę. Wpierw, w 1999 roku, Anton pojechał z przyjaciółmi do Sudanu, a w roku następnym zorganizował wielką ekspedycję Akademii Wolnego Podróżowania przez cały Czarny Ląd. Spędziwszy w drodze siedem miesięcy, Anton dotarł autostopem z Moskwy na południe kontynentu – do Botswany i Namibii, a podróż zakończył w Angoli, kiedy w tym kraju wciąż jeszcze dogorywała wojna domowa. W roku 2002 w ślad za amerykańskim wojskami, które zmiotły niewydających wiz Talibów, wyruszył do Afganistanu i odnalazł tam tradycyjną gościnność, świetny autostop i piękne krajobrazy. Okazało się, że im gorszą opinię ma dany kraj, tym przyjemniej się po nim podróżuje. Afganistan, Pakistan, Sudan, Iran i przedwojenną Syrię Anton nazywa „krajami szczęścia” – rajem dla „wolnych podróżników”. W międzyczasie miały miejsce także zimowe wprawy przez dzikie bezdroża do niedostępnych regionów na północy Rosji – w 2000 roku do położonego za kołem polarnym Nienieckiego Okręgu Autonomicznego (jej uczestnicy wrócili do domów samolotostopem), a dwa lata później do serca Syberii – Ewenkijskiego Okręgu Autonomicznego. Tej ostatniej ekspedycji towarzyszyły mrozy sięgające -50°С. W kolejnych latach autor niniejszej książki organizował następne wyprawy: do Etiopii, Chin, Mongolii, ponownie do Afganistanu, a także do Azji Południowo-Wschodniej. Korzystając z autostopu, pociągostopu i statkostopu, dotarł w 2009 roku do wschodnich krańców Indonezji, a dwa lata później odwiedził Filipiny oraz zagadkową i trudnodostępną Papuę-Nową Gwineę. Okazało się, że również Papuasi bardzo chętnie podwożą autostopowiczów. Jesienią 2013 roku Anton podróżował zaś po Wschodniej Afryce…”
Fragmenty książki:
„Dzięki tej książce dowiecie się, jak dojechać do dowolnego miasta w Rosji, jak wrócić stamtąd do domu, a także, jeśli będzie trzeba, przejechać cały kraj (nawet jeżeli nie macie ani rubla w kieszeni!) oraz jak podróżować po innych państwach. Dowiecie się, jak przenocować w dowolnym mieście lub na wsi, nawet jeżeli nie macie tam (na razie) znajomych. Nauczycie się, jak rozmawiać z kierowcami, przedstawicielami władzy, z miejscową ludnością i z własnymi rodzicami. Zrozumiecie, jak należy traktować świat i innych ludzi, aby tego rodzaju podróże sprawiały wam radość.
Wszystkie wyłożone tutaj metody zostały sprawdzone w praktyce. Ba, zrodziła je sama praktyka. Jest to uogólnienie doświadczeń wielu wolnych podróżników i mam nadzieję, że owe doświadczenia okażą się przydatne również dla was.”
„My jeździmy tymi samymi samochodami, którymi jeżdżą miejscowi, i razem z nimi wyciągamy ciężarówki z błota i piasku; nocujemy w tych samych domach i spożywamy to samo jedzenie, przygotowane na ogniu w zwykły dla danego kraju sposób; dziś do swojej chaty zaprasza nas biedak, jutro – biznesmen-milioner; porozumiewamy się w miejscowym języku (nawet jeśli znamy zaledwie kilka słów) i staramy się zrozumieć ludzi, którzy mówią do nas w realnym dla siebie języku; sycimy się smakiem naturalnego, niepochodzącego z restauracji jedzenia, zapachem bazarów, świątyń i ulic; żyjemy życiem podobnym do tego, które wiodą mieszkańcy danego kraju, żyjemy razem z nimi – i w ten sposób dowiadujemy się o nich więcej, niż przejeżdżający obok dżipami klienci biur turystycznych.
Ananasy z grządki i daktyle z palmy, angolskie drogi i tureckie autostrady, tysiąc prawdziwych zachodów i wschodów słońca na brzegach wszystkich mórz, północne komary latem i zorza polarna zimą, menele z Magadanu i sikhowie z Indii, północne przestrzenie i tropikalne deszcze… Smak realnego życia, uczucie wszechświatowego braterstwa wszystkich ludzi – są tym, czego za żadne pieniądze nie sprzeda wam żadne biuro turystyczne na świecie. Smak prawdziwego życia…!”
POLECAM!
Czy jest coś co powinnam wiedzieć zanim zacznę planować podróż? Dodam, że to mój pierwszy raz ( i w Amsterdamie i autostopem) i szczerze boję się że zapomnę o czymś co będzie wręcz niezbędne. Z góry dziękuję za odpowiedź
Ja już jechałem kilka razy i muszę przyznać, że jest super! Kierowcy zarąbiści i łatwo można złapać. A że niestety jestem facetem, to nie wszystkim tak łatwo schodzi noga z gazu jak mnie zobaczą przy drodze 
